Een visitekaartje deel je niet altijd letterlijk uit
Je bent bij een businessclub, een ondernemingsvereniging, een sportclub… Je praat wat met elkaar, je wisselt visitekaartjes uit. Meestal in de hoop dat iemand zich jou herinnert als hij naar jouw dienst of product op zoek is. Zo gaat dat. Je visitekaartje uitdelen is één, maar dat is maar een kaartje. Je geeft pas echt jouw visitekaartje af als jouw verhaal iemand ráákt.
Sinds Veroni en ik gestart zijn met ondernemen, heb ik me gestort in het wereldje van de businessclubs. Ik had er totaal geen ervaring mee, maar ondanks dat had ik er wel een beeld bij. Je voegen bij mensen die je niet kent en dan ook nog eens proberen een gesprek op gang te houden. Bij voorbaat voelde ik me er al ongemakkelijk bij. Met praten heb ik geen moeite. Totaal niet zelfs. Maar mezelf verkopen (althans zo voelde dat), dat vond ik nog wel een spannende. Want wie zit er nou te wachten op een verkoopgesprekje?
Verkeerde aanname bleek al snel. Ik werd door een vriendin geïntroduceerd bij een businessclub. De eerste slag die ik maakte, was een slag met een golfstick op de golfbaan. Daar vond de netwerkbijeenkomst toevallig die dag plaats. Het contact tussen mijn golfstick en het balletje verliep nogal moeizaam, maar het contact met de ondernemers verliep gelukkig veel soepeler. Alle mensen in een netwerk club hopen natuurlijk iets voor elkaar te betekenen. Maar dat is geen moetje.
Luisteren hoe anderen ondernemen of waar iemand tegenaan loopt, is ook al heel waardevol. Bovendien zorgt de informele sfeer er voor dat je gemakkelijker tot een leuk gesprek komt. Gesprekken die in eerste instantie niet eens over werk gaan. Maar daar wel naar kÛnnen leiden.
Ik kan gelukkig gewoon mezelf zijn, ondervond ik al snel. Daardoor kost het me nu geen enkele moeite meer om in de loop van een gesprek te vertellen wat wij doen. Luisteren naar je gesprekspartner is daarbij een belangrijk aspect. Want wat je vertelt moet natuurlijk wel aansluiten bij wat hij benoemt. Het heeft totaal geen zin om een standaard verhaaltje op te dreunen.
Maar weer even terug naar het visitekaartje. Onlangs had ik een wildavond van de businessclub. Wilde zwijntjes en hazenpepertjes eten onder het genot van een bijpassende wijn. De wijnkenner gaf bij iedere gang een toelichting over de wijn. Zijn verhaal was één en al emotie en beleving. Nog voordat ik überhaupt een slok had genomen, smaakte de wijn al voortreffelijk. Het verhaal raakte mij. Hij had op deze manier zijn visitekaartje afgegeven…En hoe!
Omdat hij naast mij stond, raakten we al snel aan de praat. En dus vertelde ik hoe onwijs mooi hij over de wijn kon vertellen en zichzelf echt als een kenner presenteerde. Hij vroeg natuurlijk ook wat ik deed: ondernemers helpen om hun specialistische kennis en hun prachtige verhalen te delen met de buitenwereld. Met goede teksten op de website, blogs die mensen raken en nieuwsbrieven voor een meer persoonlijke benadering. Het bleek een schot in de roos. Dat was precies wat hij nodig had. Duizend mooie verhalen zaten in zijn hoofd, maar de tijd ontbrak om ze op papier zetten. De hulp van Studio Tweevoud was precies wat hij nodig had. Dus mocht ook ik mijn mapje met visitekaartjes tevoorschijn halen!