In gesprek...met elkaar!
Judith: Gefeliciteerd Veroni, we zijn vandaag 1 jaar zakelijk getrouwd! Een voor de hand liggende vraag…Hoe voelt dat?
Veroni: Nou, eigenlijk al best heel gewoon! We hadden gewoon vanaf het begin een klik en dat is gelukkig zo gebleven. Wat ik zo mooi vind is dat we verschillend zijn, maar elkaar daardoor heel goed aanvullen. Juist de dingen die mij tegenhielden om voor mezelf te starten, die vind ik bij jou!
Judith: Zoals…
Veroni: Nou, ik zag er bijvoorbeeld enorm tegenop om acquisitie te doen. Ik heb niet zo’n babbel en ook geen netwerk. Gelukkig gaat jou dat heel makkelijk af! Laat mij maar lekker achter mijn bureau schrijven, ideeën op doen en de administratie bijhouden. Maar hoe voelt het dan voor jou?
Judith: Getrouwd voelt voor mij steeds meer als vertrouwd. Het was even wennen zo samen met z’n tweeën onder één kantoor dak. Ik was grote kantoortuinen gewend waar we met zo’n zestig man op een afdeling zaten. De dynamiek in een groot bedrijf is heel anders. Je hoort altijd mensen praten met elkaar, telefoons rinkelden overal en er stond altijd wel iemand aan je bureau om iets te vragen. De dynamiek op een klein kantoor is wat dat betreft heel anders. Maar anders betekent zeker niet minder leuk. Ondernemen vind ik namelijk echt heel gaaf. Wat het zo leuk maakt, is dat we met allerlei mensen in contact komen die in de meest uiteenlopende branches werken. Ik vind het mooi om te luisteren naar hun verhalen. En een leuke uitdaging om dit iedere keer weer in teksten te vertalen. Ik krijg hier enorm veel energie van!
Jij werkt al jaren op dit kantoor. Doe jij je werk nu anders, nu je zelf ondernemer bent?
Veroni: Toch wel! Voor mij was het juist wennen dat ik niet meer alleen werk. Ik deed natuurlijk alles alleen en kon heel snel schakelen. Nu hebben we veel meer overleg. Daar moest ik even aan wennen, maar ik merk dat het – behalve de tijdsinvestering – ook veel oplevert. We nemen de tijd om even te brainstormen of overleggen hoe we een klant het beste kunnen helpen en zo komen tot dingen die ik alleen nooit klaargespeeld had!
Wat ik soms wel lastig vind, is dat we nu alle uren moet verantwoorden. Vaak maken we meer uren voor een klant dan we geoffreerd hebben, omdat we streven naar het beste resultaat. Maar dat was voor jou geen verrassing denk ik? Ging dat bij jouw vorige werkgever ook zo?
Judith: Ja en Nee. Ik hoefde geen uren te schrijven. Maar ik merk dat het werk uitvoeren veel efficiënter gaat. In een groot bedrijf willen veel mensen ergens iets van vinden. Voordat je ergens mee kunt starten ben je alweer weken of maanden verder. En dan heb ik het nog niet eens over de goedkeuringsprocedure ‘waar iedereen z’n plasje over wil doen’. Dat is ook logisch want een groot bedrijf heeft met hele andere issues en budgetten te maken dan een MKB-er. Voor een MKB-er kan een paar honderd euro aan communicatie in de maand al een heel hoop geld zijn. We horen nog vaak genoeg dat ze het toch nog even zelf blijven doen.
Veroni: Ja, dat is iets waar we vaker tegenaan lopen. De budgetten in het MKB zijn niet groot en ondernemers denken vaak: ik kan zelf ook wel een tekstje schrijven. Dan is het een uitdaging om ze te overtuigen dat een goede tekst schrijven écht een vak is. En dat vak verstaan wij!
Judith: Daarin lijken we dus wel erg op elkaar. Schrijven doen we als de beste. En ook in onze aanpak, mening en advies naar klanten liggen we op één lijn. Aan een woord hebben we vaak al genoeg.
Veroni: Inderdaad, net alsof we al jááááren getrouwd zijn!